حضور غایب

ساحتِ حضورِ غایب انسان و حضور محسوس اشیا و ادغام آن با عنصر خیال، من را به ضمیر ناخودآگاهی رهنمون می‌شود که با خاطره‌ای مشترک با مردم سرزمینم پیوند می‌دهد. پرواز خیال در نیست‌ها و یافتن حقیقتی عریان، نقشی که توانایی رسیدن من را به عالم واقعیت میسر می‌سازد. غایبینی که حضورشان در جای جایِ یک اثر، پررنگ‌تر از وجود حصولی است و نقششان تأثیرگذارتر از درک شهودی ما و دیدن متعارف فاقد بازپدیدآوردن حقیقت وجودیشان.

تمرکز بر سکوت و تضاد قرینه واقعیت ملموس و ضمیر ناخودآگاه، جوهر متفاوت هر تصویر را آشکار می‌کند و توانایی عملکردی متفاوت از آنچه که فقط می‌بینیم را می‌دهد و با گذر از آن به فضایی گنگ٬ ولی آشناتر از واقعیت و نزدیک‌تر از ما به خودمان حاصل می‌شود. حس قائده‌ی بازی را تغییر می‌دهد و انتخاب تصویر در اتحاد یا تضاد با سطح تصویر ایده‌آل را فرو می‌ریزد و آن لحظه را واقعی‌تر از واقعیت، نمایان می‌کند.

من شما را از ورای درها و پنجره‌ها دعوت به عالمی می‌کنم که نور جایگزین تاریکی و امید جایگزین تیرگی ‌خستگی ناشی از امیدهای به ثمر نرسیده است.
جهان من دستیابی به نوری است که عاقبت جهان است.